کانون فیلم-قسمت پنجم

دیروز یکشنبه پنجمین جلسه کانون فیلم برگزار شد. قرار بود طبق روال جلسات قبل نمایش فیلم رأس ساعت 18 شروع شود ولی به دلیل نقص فنی(!) نمایش فیلم "شیر تلخ؛ساخته ناصر ضمیری" با حدود 3-42دقیقه تأخیر شروع شد.جلسه سوم کانون بود که آقای درستکار به سروقت نبودن اعضاء گلایه ای به حق داشتند و از اینکه این جلسه با تأخیر همراه بود به شدت عصبی بودند که خوشبختانه پس از نمایش فیلم تا حدودی از شدت خشمشان کاسته شده بود.

اما برویم سر اصل مطلب که آن هم خود فیلم است. در مورد ژانر فیلم نظر قاطعی ندارم چون هنوز مؤلفه های تمایز بین ژانرهای مختلف برایم گنگ هستند،ولی به نظرمن فیلم"شیر تلخ" فیلمی داستانی است که به روش فیلم های مستند فیلمبرداری شده! با وجود تصویرهای زیبا و صدای خوبی که در سکانس های ابتدایی فیلم شاهد بودیم،متأسفانه این مشخصه های مثبت بخصوص در بخش صدا و هنگام مکالمه بازیگران از بین رفت و همچون اکثر فیلم های کوتاه ایرانی که دیده ام به نقطه ضعف فیلم بدل شد. البته شاید زبان فیلم که فارسی دری بود-در مقیاس کمتر؛چون شخصن مشکلی با زبان نداشتم و حتی بدون زیرنویس هم متوجه می شدم!-و کیفیت بد باند پخش صدای سالن فرهنگ که فقط یکی اش کار می کرد-در مقیاس بیشتر؛چون توازن بین دریافت صدا به گوش ها را بر هم زده بود و من به این مسأله خیلی حساسم!-در انتقال این حس به بنده بی تأثیر نبوده باشد.

فیلم نشاندهنده بخشی از مشکلات مردم کشور همسایه امان افغانستان بود.فیلم داستان فروش نوزادان چندماهه افغانی به قاچاقچیان انسان،در نزدیکی مرز پاکستان را روایت می کرد.این داد و ستد گاه به میل،گاه به اکراه و گاه به اجبارِ پدرانِ نوزادان بود و مادران فقط نقش حاملان نوزادان را ایفا می کردند.مادرانی که بعضی اشان خود هنوز دوران کودکی اشان به سر نرسیده بود و به اجبارِ تهدید،تهمت و تحقیر توسط شوهرانشان قدم در راه های کوهستانی و خطرناک نهاده بودند تا علاوه بر حمل نوزادان وظیفه سیر نگه داشتنشان را هم بر عهده داشته باشند! گرچه یکی از زنان به خود جرأت اعتراض می داد ولی یک دست که صدا ندارد!!

در کل می توانم از بین فیلم هایی که این مدت به نمایش درآمد،نمره قابل قبولی به "شیر تلخ" بدهم. هرچند معتقدم با وجود کارنامه پر از جوایز و عناوینی که دارد می توانست با بسط بیشتر داستانش موفق تر از این هم باشد.

متأسفانه بدلیل تأخیر یاد شده در ابتدای این نوشتار و تداخل در برنامه هایم نتوانستم در جلسه بررسی فیلم پس از اتمام نمایشش حضور داشته باشم و از شنیدن دیدگاه دیگر دوستان محروم ماندم.دیدگاه هایی که مطمئنن علاوه بر آموزاندن نکته های جدید به  نگارنده می توانست کمک مفیدی برای نوشتن این نوشتار باشد.