«پیرامون یک قرار ملاقات» در مرحله پیش تولید

یک خبر خوب از سینما شهرزاد این‌که،جدیدترین اثرشان را کلید زده اند.



سومین فیلم داستانی مرتضا نیک نهاد «پیرامونِ یک قرارِ ملاقات» نام دارد که به‌تازگی وارد مرحله پیش تولید شده است. این فیلم که در ژانر اجتماعی قرار می گیرد بعد از فیلم های «گفت و گوی منتشر نشده ژاله» و «برف در بندرِ عباس آقا» سومین ساخته این هنرمند جوان هرمزگانی در دو سال گذشته است.


بر اساس اعلام رسمی گروه سینمایی سینما شهرزاد عوامل این فیلم عبارتند از:


فیلمنامه این اثر توسط مرتضی نیک نهاد و در کارگاه " سینما شهرزاد " نوشته شده و گفت و گو نویسی آن را بنیامین جوادی برعهده داشته و هادی علی پناه نیز به عنوان مشاور فیلمنامه در این گروه قرار دارد.

تاکنون حضور سیامک دل نواز،علی قاسمی و معصومه آقا بیگی به عنوان بازیگران این فیلم قطعی شده است.

مدیر تصویربرداری این فیلم عبدالحسین رضوانی است و تصویربرداری آن را سامی حزنی بر عهده دارد.

شناسنامه این اثر سینمایی،تورج قادری را طراح نور،علی ترابی را صدابردار و امین اردانی را به عنوان دستیار صدا معرفی می کند.

بهنام ذاکری،دستیار کارگردان و برنامه ریز؛حسن اکبرنژاد،عکاس و خیام مویدی،طراح پوستر و نشانه از دیگر عوامل این فیلم هستند.

مجری طرح،گروه سینما شهرزاد و پیمان بخشی،مدیر تولید "پیرامون یک قرار ملاقات " است و هومن محمدکرمی نیز به عنوان مدیر روابط عمومی با این پروژه سینمایی همکاری می کند.

بنا بر اعلام کارگردان، این فیلم پس از مرحله تدوین و صداگذاری بلافاصله اکران عمومی خواهد شد.

مقاله‌ای در مورد عکاسی مستند

 

این روزها و پس از انتشار سری عکس های حسین فاطمی که بحث های زیادی پیرامونش شکل گرفت،سایت کلوپ عکس ایران اقدام به انتشار مقاله ای در باب عکاسی مستند کرده است که خواندنش خالی از لطف نیست. در بخشی از این مقاله می خوانیم: 

« عکاسی مستند، نمایش دنیای واقعی است به وسیله‌ی عکاس که قصدش تحلیل و تفهیم چیزی مهم به بیننده است. از آن‌جا که تعریف جهان‌شمولی درباره‌ی این بخش مهم و پیچیده‌ی عکاسی وجود ندارد تا تمامی جنبه‌های آن را در بر گیرد, وجود تعاریف گوناگون را اجتناب‌ناپذیر کرده است. تناقض بین ویژگی‌هایی که به عکس مستند نسبت داده می‌شود ممکن است ناشی از جدید بودن این بخش از عکاسی باشد. چراکه این نوع عکاسی از دهه‌ی ۱۹۳۰ به بعد ابداع شده و این نام را به سیاق آن دسته از فیلم‌های مستند که موضوع‌شان از پیش پرداخته نبود و به‌طور عمده زندگی افراد گمنام در مناطق دورافتاده را به تصویر می‌کشید, بر این نوع عکاسی نهادند. فیلم‌های مستند، بر خلاف فیلم‌هایی که ماجراهای سیر و سفر را به تصویر می‌کشیدند، با نگاهی تحلیل‌گر به دنیا می‌نگریستند. چنین نگرشی گرچه از مدت‌ها قبل در بین عکاسان وجود داشته اما تا دهه‌ی ۱۹۳۰، این نوع عکاسی به صورت عرصه‌ای خاص جایگاه و منزلتی نداشته است. » 

 

برای خواندن تمام مقاله ایــــنـــــجـــــــــــــــا را کلیک کنید.