تنها صداست که می‌ماند
بیستودوممهرماهیکهزاروسیصدوهشتادوهفتخورشیدیاست!
بعداین‌کهبهاروتابستوناونسالبابدشانسیدرتهیهبلیطناکامموندیمامّاپاییزرویخوششروبهموننشونداد. ازوقتیخبردورجدیداجراهاروشنیدیممشتاقانهوبی‌صبرانهمنتظردیدارشازنزدیکبودیموبالاخرهدیدارمحققشد.
یادمههم‌زمانبهمنازکافی‌نتومنازمحلکارباسرعت‌اینترنت‌دیال‌آپاونزمانوبااسترسفراوونسعیداشتیمبلیطتهیهکنیموبهمنکهموفقشدهبودباخوشحالی‌ایکههنوزمتویگوشمهزنگزدوگفت: گرفتم،گرفتم،واسهشبچهارماجراها،بالاخرهگرفتم.
اینجوریشدکهدردهه‌یدومزندگییکیازبهترینسفرایعمرمونروانجامدادیموباقطارازبندرعباسراهیتهرانشدیم. سفریکهبانگاهتعجببرانگیزاکثراونایی‌کهدلیلشروجویامیشدنهمراهبود؛ازجملههمسفراموندرکوپه‌یقطار!
شایدبرایخیلی‌هاانگیزهسفریکهجووناییباسنوسالماروراهیتهرانکردهبودنوعیواپس‌گرایییابهقولخودشون«قدیمی» خوندنمابودولیبرایخودمااینسفربهنوعیتولددوبارهبودپسازرسیدنبهآرزوییدیرینه!!
صمدکهتهراندانشجوبودبهمنوبهمنملحقشدهودرکوچه‌ایخلوتنزدیکتالارازتاریکیشبپاییزپایتختاستفادهمی‌کنیموداریملباسامونرومرتبمی‌کنیم. کم‌کمجمعیترومی‌بینیمکهدارندستهدستهبهتالارنزدیکمیشنوتوینگاهبعضیاشونبادیدنماهمونتعجبشکلمی‌گیره.
باتشریفاتوبازرسی‌هایقبلازاجراواردتالاروزارتکشورمیشیموخیلیزودردیفهفتوصندلیامونروپیدامی‌کنیم.
دراوجلذتوبااحساسیغیرقابلوصفباجانِدلهمهگوشیموگوشیموگوش؛بیستودوممهرماهیکهزاروسیصدوهشتادوهفتاستوچشمدرچشمخسروآوازایرانیم،#استاد_محمدرضا_شجریان!
دوازدهسالبعد،امروزهفدهممهرماهیکهزاروسیصدونودونهاستوسفراستادعزیزبهدیارمعشوق.
روحششادوصدایشتاابدماندگار
ادریس- ۱۷مهر۱۳۹۹
